ชาวพุทธหลายคนเชื่อในเรื่องกรรม พระพุทธเจ้ากล่าวว่า เจตนาว่าเป็นกรรม ดังนั้นกรรมจึงเกิดขึ้นตั้งแต่ กรรมทางใจ กรรมทางวาจา กรรมการกระทำ การที่คนเรากระทำ และพูดออกมานั้น ล้วนมีการเจตนาเกิดขึ้นที่ใจก่อนเสมอ หาก เราระงับกาย วาจา อันเป็นอกุศล แน่นอนว่าเราจะเป็นผู้ระงับใจมาก่อนแล้ว
ต่อไปนี้เราลองมาพระพุทธเจ้าทรงบอกเรื่องเกี่ยวกับกรรม ว่ากระทำกรรมทางกาย และ วาจา ใด แล้ว ได้รับผลอย่างไร เราต้องมาเข้าใจกันใหม่ว่า ไม่ใช่ทำกรรมใดแล้วได้รับกรรมนั้น แต่
ทำกรรมใด จะได้รับผลของกรรม นั้นนั่นเอง
ภิกษุทั้งหลาย ! ปาณาติบาต (ฆ่าสัตว์) ที่เสพ
ทั่วแล้ว เจริญแล้ว ทำให้มากแล้ว ย่อมเป็นไปเพื่อนรก
เป็นไปเพื่อกำเนิดดิรัจฉาน เป็นไปเพื่อเปรตวิสัย.
วิบากแห่งปาณาติบาตของผู้เป็นมนุษย์ที่เบากว่า
วิบากทั้งปวง คือวิบากที่เป็นไปเพื่อ มีอายุสั้น.
ภิกษุทั้งหลาย ! อทินนาทาน (ลักทรัพย์) ที่เสพ
ทั่วแล้ว เจริญแล้ว ทำให้มากแล้ว ย่อมเป็นไปเพื่อนรก
เป็นไปเพื่อกำเนิดดิรัจฉาน เป็นไปเพื่อเปรตวิสัย.
วิบากแห่งอทินนาทานของผู้เป็นมนุษย์ที่เบากว่า
วิบากทั้งปวง คือวิบากที่เป็นไปเพื่อ ความเสื่อมแห่งโภคะ.
ภิกษุทั้งหลาย ! กาเมสุมิจฉาจาร (ประพฤติผิดในกาม)
ที่เสพทั่วแล้ว เจริญแล้ว ทำให้มากแล้ว ย่อมเป็นไป
เพื่อนรก เป็นไปเพื่อกำเนิดดิรัจฉาน เป็นไปเพื่อเปรตวิสัย.
วิบากแห่งกาเมสุมิจฉาจารของผู้เป็นมนุษย์ที่เบา
กว่าวิบากทั้งปวง คือวิบากที่เป็นไปเพื่อ ก่อเวรด้วยศัตรู.
ภิกษุทั้งหลาย ! มุสาวาท (คำเท็จ) ที่เสพทั่วแล้ว
เจริญแล้ว ทำให้มากแล้ว ย่อมเป็นไปเพื่อนรก เป็นไป
เพื่อกำเนิดดิรัจฉาน เป็นไปเพื่อเปรตวิสัย.
วิบากแห่งมุสาวาทของผู้เป็นมนุษย์ที่เบากว่า
วิบากทั้งปวง คือวิบากที่เป็นไปเพื่อ การถูกกล่าวตู่ด้วยคำไม่จริง.
ภิกษุทั้งหลาย ! ปิสุณาวาจา (คำยุยงให้แตกกัน)
ที่เสพทั่วแล้ว เจริญแล้ว ทำให้มากแล้ว ย่อมเป็นไปเพื่อนรก
เป็นไปเพื่อกำเนิดดิรัจฉาน เป็นไปเพื่อเปรตวิสัย.
วิบากแห่งปิสุณาวาจาของผู้เป็นมนุษย์ที่เบากว่า
วิบากทั้งปวง คือวิบากที่เป็นไปเพื่อ การแตกจากมิตร.
ภิกษุทั้งหลาย ! ผรุสวาจา (คำหยาบ) ที่เสพทั่วแล้ว
เจริญแล้ว ทำให้มากแล้ว ย่อมเป็นไปเพื่อนรก เป็นไป
เพื่อกำเนิดดิรัจฉาน เป็นไปเพื่อเปรตวิสัย.
วิบากแห่งผรุสวาจาของผู้เป็นมนุษย์ที่เบากว่า
วิบากทั้งปวง คือวิบากที่เป็นไปเพื่อ การได้ฟังเสียงที่ไม่น่าพอใจ.
ภิกษุทั้งหลาย ! สัมผัปปลาปะ (คำเพ้อเจ้อ)
ที่เสพทั่วแล้ว เจริญแล้ว ทำให้มากแล้ว ย่อมเป็นไป
เพื่อนรก เป็นไปเพื่อกำเนิดดิรัจฉาน เป็นไปเพื่อเปรตวิสัย.
วิบากแห่งสัมผัปปลาปะของผู้เป็นมนุษย์ที่เบา
กว่าวิบากทั้งปวง คือวิบากที่เป็นไปเพื่อ วาจาที่ไม่มีใครเชื่อถือ.
ภิกษุทั้งหลาย ! การดื่ม น้ำ เมา คือ สรุาและเมรัย
ที่เสพทั่วแล้ว เจริญแล้ว ทำให้มากแล้ว ย่อมเป็นไป
เพื่อนรก เป็นไปเพื่อกำเนิดดิรัจฉาน เป็นไปเพื่อเปรตวิสัย.
วิบากแห่งการดื่มน้ำเมาคือสุราและเมรัยของ
ผู้เป็นมนุษย์ที่เบากว่าวิบากทั้งปวง คือวิบากที่เป็นไปเพื่อ ความเป็นบ้า (อุมฺมตฺตก).
สรุปอีกครั้งว่า การผิดศีล 5 และ การพูดยุให้แตกกัน การพูดคำหยาบ การพูดเพ้อเจอ หากทำมากแล้ว จะนำไปสู่การเกิดในนรก กำเนิดดิรัจฉาน และเปรตวิสัย แต่หากทำน้อยจะได้รับผลตามที่ผู้เขียนทำเป็นตัวหนาไว้ให้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น